گفت نه نه مهلتم باید نهاد

عشوه ها کم ده تو کم پیمای باد

حق تعالی وحی کردش در زمان

مهلتش ده متسع مهراس از آن

این چهل روزش بده مهلت بطوع

تا سگالد مکرها او نوع نوع

تا بکوشد او که نی من خفته ام

تیز رو گو پیش ره بگرفته ام

حیله هاشان را همه برهم زنم

و آنچ افزایند من بر کم زنم

آب را آرند من آتش کنم

نوش و خوش گیرند و من ناخوش کنم

مهر پیوندند و من ویران کنم

آنک اندر وهم نارند آن کنم

تو مترس و مهلتش ده دم دراز

گو سپه گرد آر و صد حیلت بساز